Krzysztof Kamil Baczyński urodził się 22.01.1921 roku w Warszawie. Był synem literacko uzdolnionych ludzi – ojciec był krytykiem literackim, a matka autorką książek dla dzieci i podręczników szkolnych. Sam Krzysztof podczas wojny studiował polonistykę na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim. Jego talent poetycki ujawnił się w 1936 roku, tworzył utwory o bardzo rozległej tematyce, od poematów impresjonistycznych pełnych zachwytu dla świata, pięknych wierszy miłosnych, po poetycki pejzaż wypełniony krwią, ciałami poległych i mogiłami. W przejmujący sposób przedstawiał w swych lirykach katastroficzną wizję wojny, grozę i tragizm skazanego na zagładę pokolenia. Sam poeta był rozdarty pomiędzy potrzebą tworzenia, a czynnym udziałem w walkach. Był członkiem Szarych Szeregów, należał do Batalionu “Zośka”, wziął udział w wielu akcjach zbrojnych, np. wysadzenie niemieckiego pociągu. W dniu wybuchu powstania warszawskiego nie zdołał dotrzeć do swojego plutonu, zginął już w czwartym dniu powstania w Pałacu Blanka, przy placu Teatralnym. Po wojnie jego szczątki zostały przeniesione na Cmentarz Powązkowski. Baczyński od początku wojny miał przeczucie śmierci, mówił swojej mamie, że “Szybko muszę przeżyć swoje życie”, dlatego kiedy na tajnych kompletach poznał swoją przyszłą żonę, Barbarę Drapczyńską, oświadczył się jej już po czterech dniach znajomości i został przyjęty! Ich historia miłosna przypomina trochę szekspirowski dramat “Romeo i Julia”, zakochani nie potrafili bez siebie żyć, a miłosne wiersze Baczyńskiego wielokrotnie zostały uznane za jedne z piękniejszych współczesnych erotyków. Po jego śmierci, z relacji świadków wiadomo, że żona przestała na siebie uważać, nie chciała żyć bez ukochanego męża, zginęła miesiąc po wybuchu powstania.