„ Nie staraj się o własne zadowolenie wprost i bezpośrednio, najskuteczniej się o nie postarasz, jeśli się oddasz jakiejś sprawie wartej umiłowania wedle oceny swego serca”- myśl przewodnia życia Marii Bratkowskiej
W 1915 roku Maria Bratkowska organizuje w Warszawie szkołę rękodzielniczą dla dziewcząt, z którą związała swój los. Zostaje jej dyrektorem. W czasie budowy gmachu szkoły przy ulicy Kazimierzowskiej współpracowała z projektantami w przygotowaniu dokumentacji, troszcząc się o funkcjonalność i nowoczesność budynku. Pierwsza Miejska Szkoła Zawodowa Żeńska stała się miejscem, gdzie uczyła się głównie młodzież ze środowisk robotniczych i chłopskich. O wysokim poziomie szkoły świadczyły złote medale zdobywane na licznych wystawach krajowych i zagranicznych.
Szczególną energię i hart ducha wykazała Maria Bratkowska w czasie okupacji hitlerowskiej. Wraz z nauczycielami ratowała szkolne mienie, a po zajęciu gmachu przez Niemców w prywatnych mieszkaniach organizowała tajne nauczanie. Po wojnie z niezwykłą energią starała się o odtworzenie straconego mienia. Dzięki jej inicjatywie szkoła rozszerzała kierunki kształcenia, a liczba uczennic stale wzrastała. Poświęciła 40 lat swojego życia pracując dla dobra szkoły i całej społeczności szkolnej.
Udzielała się również społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego, pełniąc funkcję przewodniczącej w Sekcji Szkół Zawodowych. Za swe zasługi była wielokrotnie odznaczana.
W rocznicę powstania naszej szkoły wspominamy wspaniałego dyrektora, pedagoga, wychowawcę, osobę o wielkim sercu, która imponowała swoja wiedzą, kulturą i osobowością- dzisiaj naszą patronkę.
Budowa naszej szkoły 
Maria Bratkowska z uczennicami szkoły 
Uczennice na zajęciach w pracowni krawieckiej 
Uczennice na zajęciach w pracownie krawieckiej 
Dzisiejsza aula