Założenie szkoły przez Marię Bratkowską z inicjatywy Towarzystwa Rozwoju Przemysłu i Handlu. Szkoła mieści się przy ulicy Nowogrodzkiej 27 (w jednym budynku ze Szkołą Rzemieślniczą Męską). W szkole uruchomiono działy: introligatorstwo i galanteria skórzana, zabawkarstwo, tkactwo i kilimkarstwo, roboty pasmanteryjne, koronkarstwo i haft i szmuklerstwo.
Przejęcie szkoły przez Zarząd Miejski m.st. Warszawy i nadanie jej nazwy I Miejska Szkoła Rękodzielnicza Żeńska.
Budynek przy Nowogrodzkiej przeznaczony zostaje na szpital – Szkoła przenosi się do sal Wyższej Szkoły Handlowej przy ulicy Koszykowej, a następnie na ulicę Dolną 25.
Powstaje Średnia Szkoła Zawodowa.
I Miejska Szkoła Rękodzielnicza Żeńska bierze udział w Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, gdzie zdobywa złoty medal za wyroby koronkarskie i dyplom uznania za metody nauczania.
W szkole prowadzone są również kursy rzemieślnicze: bieliźniarsko-krawiecki, drobnych robót krawieckich, kilimkarstwa i tkactwa.
Uroczyste położenie kamienia węgielnego pod budowę gmachu szkoły przy zbiegu ulic Narbutta i Kazimierzowskiej.
Uczennice rozpoczynają naukę w częściowo wykończonym budynku. Powstają nowe działy: krawiectwo, czapnictwo, modniarstwo, kwiaciarstwo, gorseciarstwo, trykotarstwo, tapicerstwo, gospodarstwo domowe.
I miejska Szkoła Zawodowa Żeńska przechodzi reorganizację. Działają tutaj teraz: 4- letnie gimnazjum krawieckie, 4 – letnie liceum koronkarsko-hafciarskie, 2 – letnie kursy galanterii skórzanej, 2 – letnie kursy gorseciarskie, 3 – letnia szkoła introligatorstwa, tkactwa, kilimów i dywanów, bieliźniarstwa z haftem oraz roczne szkoły przysposobienia.
Wybuch wojny. Gmach Szkoły zajęty został przez Niemców, którzy rabowali i niszczyli sprzęt. Pod koniec października 1939 Niemcy zezwalają na zorganizowanie szkolnictwa zawodowego. W ukryciu działają tutaj również: Państwowe Gimnazjum im. Królowej Jadwigi, Liceum i II Miejskie Gimnazjum im. J. Kochanowskiego, Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Klementyny Hoffmanowej, Liceum im. Zybert – Platerówny, Prywatne Gimnazjum im. J. Gagatnickiej, Prywatne Gimnazjum i Liceum Roszkowskiej i Popielewskiej, Prywatne Gimnazjum Jankowskiej-Statkowskiej.
Rozbicie szkoły na filie rozmieszczone w różnych punktach miasta, prowadzenie tajnego nauczania.
Uczniowie i Nauczyciele biorą udział w Powstaniu Warszawskim. Wielu z nich poległo.
Uruchomienie szkoły po zakończeniu II wojny światowej.
Wydział Oświaty otrzymał polecenie, aby działy zawodowe I Miejskiej Szkoły Zawodowej Żeńskiej przekształcić na samodzielne licea i szkoły zawodowe. Powstały następujące szkoły:
- Żeńska Szkoła Zawodowa
- Państwowe Liceum Przemysłu Skórzanego (1949 – 1951)
- Państwowe Liceum Dziewiarskie (1949 – 1952)
- Liceum Przemysłu Odzieżowego (1949 – 1953)
- Państwowe Technikum Koronkarskie (1951)
- Państwowe Liceum Koronkarskie (1949-1952)
- Państwowa Szkoła Zawodowa Przemysłu Gastronomicznego (1951)
- Państwowa Szkoła Zawodowa Przemysłu Odzieżowego (1951)
- Państwowa Szkoła Zasadnicza Dziewiarsko-Konfekcyjna (1951)
Szkołę przeniesiono na ulicę Stawki 4. Dzięki Założycielce zajęcia powracają do budynku przy Kazimierzowskiej. Zmieniona zostaje również nazwa szkoły. Powstaje Zasadnicza Szkoła Odzieżowa Nr 1.
Zasadnicza Szkoła Odzieżowa Nr 2 zostaje przekształcona na Zasadniczą Szkołę Zawodową Nr 2.
Zostają zlikwidowane istniejące szkoły galanterii skórzanej przemysłu gastronomicznego, bieliźniarstwa i gorseciarstwa. Maria Bratkowska (po aresztowaniu i rehabilitacji) wraca na stanowisko Dyrektora szkoły.
Powstaje Technikum Odzieżowe na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej.
W skład placówki wchodzą: Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 1, Technikum Odzieżowe, Wydział dla Pracujących, Szkoła Mistrzów Przemysłu Odzieżowego.
Maria Bratkowska przechodzi na emeryturę. Odbywa się w szkole I Zjazd Absolwentek. W czasie tej uroczystości wmurowano tablicę pamiątkową ku czci poległych i pomordowanych nauczycieli i uczennic Szkoły. Ulega likwidacji Szkoła Mistrzów Przemysłu Odzieżowego, a powstaje Zasadnicza Szkoła Gospodarcza Nr 2. Powstaje w szkole Drużyna Harcerska należącej do Szczepu 312 WDH im. Sióstr Tomasiak.
Zostaje powołane Technikum Odzieżowe na podbudowie Szkoły Podstawowej.
Wydział dla Pracujących zostaje przekształcony na Technikum Odzieżowe dla Pracujących pod nazwą: Zasadnicza Szkoła Odzieżowa i Technikum Odzieżowe dla Pracujących.
Szkole nadano imię Natalii Gąsiorowskiej, historyczki, komunistki, autorki wielu prac z dziedziny historii gospodarczej.
–
Nowo powstały Zespół Szkół Zawodowych Nr 13 składa się z: Zasadniczej Szkoły Zawodowej Nr 1 im. Natalii Gąsiorowskiej oraz Technikum Odzieżowego im. Natalii Gąsiorowskiej, a także Średnie Studium Zawodowe nr 9, Liceum Zawodowe nr 26, Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1 – wydział dokształcający i Wydział dla Pracujących Technikum Odzieżowego.
Władze zmieniły nazwę szkoły na Zespół Szkół Odzieżowych nr 1 im. Natalii Gąsiorowskiej.
Zostaje wmurowana tablica pamiątkowa poświęcona Marii Bratkowskiej – założycielce i wieloletniej Dyrektorce Szkoły.
Dzięki staraniom Pracowników Zespół Szkół Odzieżowych otrzymuje imię Marii Bratkowskiej. W skład Zespołu wchodziły: Technikum Odzieżowe im. Marii Bratkowskiej, Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 1 im. Marii Bratkowskiej oraz Technikum Odzieżowe dla Dorosłych im. Marii Bratkowskiej.
Kuratorium Oświaty powołuje LXXXII Liceum Ogólnokształcące pod wspólną dyrekcją z Zespołem Szkół Odzieżowych.
Uroczyste obchody jubileuszu 80-lecia naszej Szkoły.
LXXXII Liceum Ogólnokształcące otrzymuje imię Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Powstaje Policealne Studium Odzieżowe.
Zostaje zmieniona nazwa Szkoły. Powstaje Zespół Szkół Odzieżowych i Licealnych. W skład Zespołu wchodzą: LXXXII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Technikum Odzieżowe im. Marii Bratkowskiej, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 1 im. Marii Bratkowskiej, Technikum Odzieżowe dla Dorosłych im. Marii Bratkowskiej oraz Policealne Studium Odzieżowe im. Marii Bratkowskiej.
Zostaje zlikwidowane Technikum Odzieżowe dla Dorosłych.
Policealne Studium Odzieżowe im. Marii Bratkowskiej zostaje przekształcone w Szkołę Policealną Nr 40 im. Marii Bratkowskiej. Szkoła bierze udział, przez pięć lat, w polsko-niemieckiej wymianie młodzieży ze Szkołą w Hoxter wraz z Zespołem Szkół Nr 10 w Warszawie.
Następuje połączenie naszego Zespołu Szkół z Zespołem Szkół Fryzjersko – Kosmetycznych nr 22 (istniejącego od roku 1950) pod nazwą Zespół Szkół Odzieżowych, Fryzjerskich i Kosmetycznych nr 22 pod wspólną dyrekcją. W skład Zespołu wchodzą od teraz: LXXXII LO im. Tadeusza Boya – Żeleńskiego, Technikum Odzieżowe i Fryzjerskie im. Marii Bratkowskiej, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 4, Szkoła Policealna Nr 11, Technikum Uzupełniające Nr 9, Technikum Uzupełniające Nr 10 dla Dorosłych oraz Technikum Zawodowe dla Dorosłych Zaoczne. Zostają zlikwidowane Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 1 im. Marii Bratkowskiej oraz Szkołę Policealną Nr 40 im. Marii Bratkowskiej.
W skład Zespołu wchodzą: LXXXII LO im. Tadeusza Boya – Żeleńskiego, Technikum Odzieżowe i Fryzjerskie im. Marii Bratkowskiej, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 4, Szkoła Policealna Nr 11, Technikum Uzupełniające Nr 9, Technikum Uzupełniające Nr 10 dla Dorosłych, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 58 dla Dorosłych oraz Szkoła Policealna Nr 50 dla Dorosłych.
Szkoła organizuje I Międzyszkolny Konkurs Fantazji Fryzjerskiej. W obecności premiera Donalda Tuska i prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz oraz władz dzielnicy zostało otwarte nowoczesne boisko Orlik 2012.
Zostaje zlikwidowane Technikum Uzupełniające Nr 9. Szkoła nawiązała współpracę ze Szkołą w Rosji (Moskwa).
Szkoła organizuje I Ogólnopolski Konkurs Kreowania Ubioru. Decyzją władz dzielnicy kończy swoją działalność LXXXII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Boya – Żeleńskiego.
Szkoła realizuje półtoraroczny projekt unijny „Szkoły zawodowe – Drogą do sukcesu”.
Szkoła obchodzi 100-lecie swojego istnienia. Zostaje zlikwidowane Technikum Uzupełniające Nr 10 dla Dorosłych. Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 58 zostaje przekształcona w CLIII Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych. Od tego roku w skład Zespołu wchodzą: Technikum Odzieżowe i Fryzjerskie im. Marii Bratkowskiej, Zasadnicza Szkoła Zawodowa Nr 4, Szkoła Policealna Nr 11, Szkoła Policealna Nr 50 dla Dorosłych oraz nowopowstałe CLIII Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych.
Dyrektorzy naszej Szkoły w ciągu stu lat jej istnienia:
- Maria Bratkowska (1915-1951; 1957-1961)
- Irena Szczytowska (1951-1953)
- mgr Stanisław Rybak (1953-1957)
- Cecylia Szulcowa (1961-1971)
- mgr Jerzy Chojnacki (1971-1977)
- mgr Józef Garbala (1977-1980)
- mgr Wiktoria Filipek (1980-1986)
- mgr Elżbieta Zabor (1986-1999)
- mgr Paweł Żurowski (1999-2003)
- dr Grażyna Badora (p.o. 2003-2004)
- mgr Andrzej Miłosz (2004–2012)
- mgr Magdalena Jarosińska (od 2012 roku)